Julia Hartwig -polska poetka i eseistka, tłumaczka literatury pięknej z języka francuskiego i angielskiego, od 1963 członkini Polskiego PEN Clubu.
Uczyła się w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. W 1936 w gazetce szkolnej „W słońce” opublikowała swój pierwszy wiersz. Podczas II wojny światowej była łączniczką Armii Krajowej, uczestniczką podziemnego życia kulturalnego. Studiowała polonistykę i romanistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Warszawskim oraz Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W latach 1947–1950 przebywała we Francji, gdzie była stypendystką rządu francuskiego i urzędniczką w dziale kulturalnym Ambasady Polskiej w Paryżu. Mieszkała następnie w Warszawie. W latach 1952–1969 była autorką słuchowisk nadawanych w Polskim Radiu. W latach 1970–1974, razem z mężem przebywała w Stanach Zjednoczonych, była uczestnikiem programu International Writing Program, a następnie wykładowcą na Uniwersytecie Drake’a.
Prowadziła wykłady na Uniwersytecie Ottawskim i Uniwersytecie Carleton w Kanadzie. W 1976 była sygnatariuszką „Memoriału 101”. W 1979 roku ponownie przebywała w USA na zaproszenie Departamentu Stanu. W 1989 roku była członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.
Tłumaczyła na język polski twórczość wielu pisarzy. Była członkiem Związku Literatów Polskich, Polskiego PEN-Clubu, NSZZ „Solidarność” , Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od 2008 była przewodniczącą jury Nagrody Mediów Publicznych Cogito w dziedzinie literatury pięknej.
W 1995 roku powstał o poetce film dokumentalny pt. Julia Hartwig w reżyserii Adama Kulika i według jego scenariusza, a w roku 2003 następny pt. Ułamki codzienności. Julia Hartwig. W 2009 otrzymała honorowe obywatelstwo Lublina oraz została laureatką Nagrody „Kamień”, przyznawanej podczas Lubelskiego Festiwalu „Miasto Poezji”.